While Christian Democratic parties in several Western European countries are often said to be in crisis, the European People's Party holds the largest parliamentary group in the European Parliament since 1999. This paradox relies on the specificity of the different 'national' electoral logics on the one hand and the realisation of a long-term 'European' majority strategy on the other hand. The alliance with Conservatives and Conservative parties has to overcome an absolute electoral decline in 'old' EU countries and a relative (...) decline through the accession of 'new' member states without Christian Democratic parties. The EPP majority strategy is realised through various ways : the key position of the transnational party and party group, the role of political leadership, the way of decision making, the co-operation with side-organisations, the problem-solving of ideological conflicts, etc. Our analysis proves how the majority strategy of the European Christian Democrats realises its ultimate 'survival strategy' despite several nationalparty crises. (shrink)

On 13 June 2003, elections for both the regional parliaments and the European Parliament were held in Belgium.The percentage of voters casting a preferential vote increased when compared with the previous regional and European elections of 1999, reaching scores clearly higher than 60%. The new electoral laws are one explanation for this increase, together with societal evolutions, such as individualism, anti-party feelings, personalization of polities and the appearance of cartels. In comparison with the federal elections of 2003 however, there was (...) a decrease in prererential voting, due to lower campaign expenditures and to the success of parties that traditionally do not attract many preferential votes. Voters can also cast a vote for several candidates figuring on the same party list, which is contrary to the past done quite frequently now. Finally, more candidates than ever succeeded in becoming elected out oî the order of the party list. (shrink)

Belgium is generally perceived as being one of the most fervent supporters of European integration. It is supposed that this is equally true for both, the Belgian political elite and the Belgian population. Unlike in other EU member states, no large public discussion on EU integration has taken place. Therefore, it is generally supposed that Lindberg's concept of the permissive consensus applies to the Belgians. This article aims, first, at challenging empirically the existence ofa permissive consensus in Belgium. In 1997 (...) both qualitative and quantitative data on the policy position on EU issues ofabout 130 Belgian social organisations have been collected. Content analysis ofthese positions shows that the existence ofa permissive consensus seems to be dependent on a number of variables and that a general observation of a permissive consensus has to be relaxed. Second, if permissive consensus is declining, why is it, then, that no open political controversy on European integration has emerged? In answering this, thefocus is on two explanatory variables: the resources of those that would liketo mobilise are quite limited and their opinion on European politics is rather heterogeneous and undeveloped. (shrink)

Het nihilisme staat voor onze deur; waar komt deze meest sinistere van alle gasten vandaan?" Nietzsche beschrijft het nihilisme meerdere malen als iets onheilspellends, als een 'catastrofe'. Hij stelt het voor als iets wat onvermijdelijk zal komen en verschrikkelijke gevolgen zal hebben. Aan het eind van de negentiende eeuw schrijft hij dat die naargeestige maar noodlottige gebeurtenis zich zal voltrekken in de komende twee eeuwen. Dat betekent dat wij er heel dichtbij zijn, er misschien wel middenin zitten. In dit boek (...) beschrijft Paul van Tongeren de filosofische, culturele en politieke geschiedenis van het nihilisme. Hij presenteert de belangrijkste teksten van Nietzsche over het nihilisme en waagt zich aan een interpretatie van diens gedachten over het Europese nihilisme. Ook de receptie van dit begrip in het werk van andere denkers, zowel nationaal als internationaal, komt uitgebreid aan de orde. De centrale vraag is hoe het kan dat wij niet verontrust lijken over datgene wat volgens Nietzsche de onheilspellendste gebeurtenis aller tijden is. Heeft Nietzsche zich vergist? Of zijn wij blind en doof voor wat er aan het gebeuren is?"--Publisher information. (shrink)

In view of the pessimism on the two EU presidencies before 1994 and ofa number ofpolitica[ breakthroughs that has been reached during that year, one can say that the last year of the Tweve has been relatively succesful. It was a year in which the economic recession came to an end, in which the enlargement negotiations have been concluded, and in which the Europe Agreements entered into force. At the same time, however, 1994 showed the first signs of future problems (...) with which the enlarged EU wilt have to cope. The expected eastern and southern enlargements wilt necessitate institutional adaptations and wilt intensify the already bitter discussions on the EU's budget. At the same time, the EU wilt have to find ways to cape with rising unemployment. This will have to happen in a period during which the member states are having difficulties to fullfil the budgetary conditions of Maastricht. In other words, the difficult years are not yet over for the process of European integration. (shrink)

Aan het eind van Zur Genealogie der Moral kondigt Nietzsche aan dat hij later een boek zal schrijven over ‘de geschiedenis van het Europese nihilisme’ . Dat boek is er nooit gekomen, althans niet van Nietzsches hand. Het enige wat we hebben zijn de aantekeningen daarvoor in zijn nalatenschap. Een van die notities is het beroemde ‘Lenzer Heide Ontwerp’ , een tekst waaraan Nietzsche zelf de titel Het Europese nihilisme gaf.Nadat Nietzsche de winter van 1886/87 in Nice had (...) doorgebracht, trok hij in het voorjaar weer richting Zwitserland om zich voor de zomer in Sils Maria te vestigen. In Nice had hij juist Dostojevski ontdekt, van wie hij onder andere de Aantekeningen uit het ondergrondse las, een boek dat een zeer kritische psychologie van de nihilist bevat. Op zijn reis naar het Engadin bleef Nietzsche steken omdat het in het hooggebergte nog te koud was en de Julier-pas nog niet sneeuwvrij. Tijdens zijn gedwongen oponthoud in Lenzer Heide noteerde hij deze tekst, aan de hand waarvan we nu een paar elementen van Nietzsches analyse van het Europese nihilisme belichten. (shrink)

‘Hoe dat ook moge zijn, één ding is duidelijk: welke kenmerken van de Europese cultuur worden benadrukt, hangt af van datgene waarmee Europa wordt gecontrasteerd. Dus mijn eerste punt is: probeer niet Europa te definiëren met behulp van positieve begrippen, maar met behulp van cultuurvijandige begrippen, door het te contrasteren met de vijand.Ik heb weinig toe te voegen ter verduidelijking van het begrip ‘‘cultuur’’, maar ik zou wel iets willen toevoegen dat ontbreekt in de gangbare beschrijvingen van cultuurkenmerken, een (...) kenmerk dat ik uiterst relevant acht voor de omschrijving van de Europese cultuur. In de Europese cultuur hebben gemeenschappelijke herinneringen, met name aan de twee wereldoorlogen, een grote rol gespeeld in de totstandkoming van de cultuur. Ik zou zelfs willen beweren dat Europa als culturele eenheid meer blijk geeft van collectieve herinneringen dan van collectieve normen en waarden.’. (shrink)

Willen de lidstaten kunnen beantwoorden aan de politieke, rechtsstatelijke en sociale ambities van de Europese Unie, dan moet er iets gaan veranderen bij de overheidsstructuur in Brussel, Straatsburg en Luxemburg. Dan moet er weer aandacht komen voor de ‘ziel van Europa’. Vormen de Europese Gemeenschappen, begonnen om oorlog te voorkomen, alleen maar een vrije markt? Is de Europese Unie slechts een geografisch afgebakende ruimte voortgedreven door het grootkapitaal, of is het ook iets meer? Wat delen de burgers (...) van Europa eigenlijk met elkaar? In de EU is het besef doorgedrongen dat het in een club van vijfentwintig lidstaten, die nog onvoldoende is doordrongen van de ‘idee Europa’, belangrijk is om te praten over gemeenschappelijke waarden. (shrink)

Het antieke sceptische oeuvre van Sextus Empiricus werd in de tijd van het humanisme herontdekt en verder ontwikkeld. De Engelse denken Hume nam de draad op in de achttiende eeuw en sindsdien is het scepticisme in het Europese denken een rol blijven spelen. Wittgenstein heeft dit rationalistisch scepticisme van richting doen veranderen en het de weg van postmoderne pluraliteit opgedreven.

In Belgian political rhetoric municipalities are described as the cornerstone of a well-balanced government organization. However, this is not noticeable in the administrative language: municipalities are described as 'subordinate' administrations or 'administrations under tutelage'. Their share in total government expenditure is alarmingly low, 10.8%.The importance of local politics is determined by:- the political will to recognise the municipality as a 'civil society'- the interest in the democratic content of government and the necessity of policy differentiation- the recognition of local government (...) as a laboratory for policy and as a voice of the place community in the national politics.From the perspective of policy-making Belgian municipalities have a mixed profile. First of all, they are 'cultural municipalities': 28.5% of the expenditures are in the educational and cultural sector. Other important expenditures are: roads and utilities and security. Compared to different West-European countries, expenditures for social matters are rather limited. (shrink)

In 1995 the newly enlarged European Union has proved to be capable to handle its problems and to take decisions in a large array of issues. The EU tried to cope with unemployment, continued the preparation of the third stage of the Economic and Monetary Union, adopted its 1996 budget decisions relatively smoothly, and intensified its relations with different parts of the world. On the other hand however, enlargement itself is increasingly affecting the Union as it preparing itself for the (...) upcoming accession of some of its Central European and Mediterranean neighbors. The northern member states look with some suspicion at the budgetary consequences and already show a lot of restraint in paying more to the EU-budget, for the sake of their southern counterparts. Some member states are looking for a balanced enlargement in which the eastern enlargement would be counterbalanced by a Mediterranean one, and for a balance in the financial support that is provided by the EU to third countries. The biggest issue is however, the institutional adaptation of the European Union to a new enlargement. The preparations of the 1996 Intergovernmental Conferencethat took place in 1995, have shown however, that this process will be a difficult one. With the 1995 enlargement, the European Union has increased the number ofmember states that perceive the process of European integration primarily as an economic one. This will make institutional adaptations more difficult and risks to paralyze the Common Foreign and Security Policy of the Union even more than it already did in the past few years. Stated differently, 1995 has left a number of question marks on the EU's future. Whether these will disappear soon, 1996 will show. (shrink)

Atheïstisch-filosofische poging tot begrip van de relevantie en continuering van christelijke religiositeit in een moderne en seculiere Europese cultuur.

Introduction to the translation of “De transcendentale critiek van het wijsgeerig denken en de grondslagen van de wijsgeerige denkgemeenschap van het avondland” by Herman Dooyeweerd (1941), Philosophia Reformata 6 (1), pp. 1–20.

Al vroeg in de achttiende eeuw omschreven Europese denkers het tijdvak waarin zij leefden als verlicht. Het besef onderdeel te zijn van een ontwikkelde, beschaafde en commerciële periode schiep een nieuwe verhouding tot het verleden. Veel geschiedschrijvers schreven een historisch verhaal van vooruitgang - van de klassieke oudheid via de barbaarse middeleeuwen naar het moderne Europese statensysteem - om deze verlichte eeuw te verklaren. Hoewel dit fungeerde als een gedeeld Europees verleden en gedeelde Europese identiteit, ontstonden er (...) al gauw nationale varianten. Eleá de la Porte onderzoekt de achttiende-eeuwse Nederlandse verlichte verhalen vanuit dit internationale perspectief. In de Republiek botste het verhaal van Europese vooruitgang op een gelijktijdig debat over nationaal verval en een sterke traditie van humanistische geschiedschrijving. Bovendien moesten Nederlandse schrijvers hun nationale identiteit heroverwegen. De Bataafse mythe, gedurende twee eeuwen de historische fundering van de nationale identiteit, werd steeds vaker beschouwd als 'barbaars.' Als reactie hierop construeerden tijdgenoten het concept van een zeventiende-eeuwse Gouden Eeuw." --Page 4 of cover. (shrink)

Introduction to the translation of “De vier religieuze grondthema’s in den ontwikkelingsgang van het wijsgeerig denken van het avondland” by Herman Dooyeweerd (1941), Philosophia Reformata 6 (4), pp. 161–179.

Gent, januari 1867. Een beroemd architect die goed gelijkt op Jean-Baptiste Bethune krijgt het verzoek om een neogotische guillotine te ontwerpen. Rond die tijd beheerst de discussie over de afschaffing van de doodstraf het politieke debat in België. Datzelfde jaar treedt een nieuw strafwetboek in werking. Hoewel voorstander van de doodstraf weigert de architect op dit verzoek in te gaan. Hij reageert verontwaardigd want hij kan dit toestel, symbool van de gehate Franse Revolutie, niet rijmen met zijn ultramontaanse opvattingen. Toch (...) belooft hij dit verzoek te bespreken met zijn biechtvader, een prelaat afkomstig uit de Doornikse familie Desclée-Maredsous, met sympathie voor het gedachtegoed van de Franse theocraat Joseph de Maistre. Tegen de achtergrond van de strijd voor de Pauselijke Staten en het herstel van de christelijke Europese samenleving ontspinnen zich filosofische gesprekken over geloof, gezag en neogotiek. 'Ultramontaan' is een ideeëngeschiedenis die balanceert tussen non-fictie en fictie, zich in de traditie van filosofische dialogen plaatst maar vooral licht wil werpen op een donker hoofdstuk uit ons culturele erfgoed."--Page 4 of cover. (shrink)

Stippen in de verte. Wat zijn dat? Het zijn kanoeten. Onderweg naar Mauritanië, maar nu op zoek naar eten op het wad. Nieuwe vragen: waarom naar Mauritanië? Waar komen ze vandaan? Wat zoeken ze in de modder? Als er één wetenschap is die meer vragen stelt dan beantwoordt, dan is het wel de biologie. Elke nieuwe ontdekking maakt het leven onbekender, complexer en fascinerender. Hoe meer kennis, hoe meer vragen. Voor onze kenniseconomie zijn de antwoorden uit biologische kennis vaak als (...) een knik in een tuinslang. En dat wordt alleen maar erger van al die nieuwe vragen. Kun je nog een plan uitvoeren als je niet weet wat het aanricht? Dit boek is een ontdekkingsreis door de complexiteit van de natuur. Een lange tocht die begint bij trekvogels, van de geulen en platen van onze eigen Waddenzee naar de tropische wadvlaktes in West-Afrika. In die wildernis vinden we nieuwe kennis, en dus nieuwe, betere vragen. Het gaat over onze verwondering over de natuur - inclusief de natuur van de mens - die we dankzij noest wetenschappelijk werk steeds beter leren begrijpen. Over het fabeltje van de genen die eigenschappen coderen. Over de evolutie van schoonheid en liefde. De dynamiek van seksisme en racisme. Over de gevaren van landbouw met oogkleppen, van efficiënte visserij, en van windmolens als zogenaamde oplossing. Over de waarde van een individu, over de waarde van een ecosysteem."--Publisher information. (shrink)

The article gives a review of inedited sources dealing with the Belgian contribution to European integration in the years 1945-1955. Such sources are kept in the Algemeen Rijksarchief, in the Parliament, various ministerial departments, the Navorsings- en Studiecentrum voor de Geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, study centres of the major political parties, a number of non-governmental organizations as well as the private archives of a number of politicians.

‘Wij hebben niet de capaciteit verloren om vriendschappen te koesteren, maar alleen de gewoonte ze met de grootste ernst te nemen en er diep over na te denken. Door ons weer vertrouwd te maken met de rijke discussies over vriendschap in de werken van Aristoteles, Cicero, Montaigne en Bacon, die allemaal aan de bakermat stonden van het Europese humanisme, kunnen we misschien beginnen het vocabulaire te hervinden van het denken over wat het betekent een menselijk en sociaal wezen te (...) zijn.’. (shrink)

De huidige kunstmarkt wordt gedomineerd door een esthetiek-van-de-provocatie. Dit gebeurt in navolging van Marcel Duchamps omgekeerde en gesigneerde pisbak: blikjes met poep, asbak vol peuken, banaan met plakband, en wat dies meer zij. In de zogenoemde 'contemporaine kunst' worden alle maatstaven voor goede kunst hooghartig verworpen. Dit goed gedocumenteerde boek laat zien dat er wel degelijk criteria zijn om goede kunst te kunnen herkennen. Een viertal criteria, geworteld in zowel de westerse als de Aziatische ideëengeschiedenis, komen hier aan het licht. (...) Aan de hand van deze maatstaven laat Paul van der Grijp zien hoe je allerlei kunstuitingen kunt beoordelen en wijst hij ons de weg in het rijke landschap van de recente schilderkunst in Europa, Amerika en Azië."--Page 4 of cover. (shrink)

Er zijn twee domeinen in de traditie van het Europese humanisme, dat van de democratie en dat van kunst, literatuur, filosofie en dergelijke. Alexis de Tocqueville geeft in zijn boek over de democratie in Amerika middelen aan om degeneratie van de democratie tot een zacht democratisch despotisme te voorkomen. Tot die middelen behoren bestuurlijke decentralisatie en het invoeren van kleinschalige organisatievormen. Een ander middel zijn bijvoorbeeld nationale debatten en het activeren van een partijsysteem ten tijde van grote nationale bedreigingen. (...) Het is van belang naast werk en spel ruimte te scheppen voor vrije tijd, tijd die vrij is voor kunst, literatuur, filosofie en dergelijke. (shrink)

Paul de Grauwe gaat in op de mogelijkheden die de Brexit biedt voor het Europese project. Eerst beschrijft hij kort wat precies de Britse inzet was toen ze het lidmaatschap van de Europese Unie tot onderwerp van een referendum opwierpen. Het was de Britten om de zeggenschap over hun geld, wetten en grenzen te doen. Als ze op die inzet niet willen toegeven dan is in de onderhandelingen alleen een ‘harde’ Brexit mogelijk, waarbij ze net al elk ander (...) land binnen het kader van de Wereldhandelsorganisatie tot een vergelijk moeten komen met Europa op tal van punten. Willen ze toegang tot de Europese markt aan de huidige voorwaarden behouden, dan zullen ze net als Noorwegen een heleboel macht aan Europa moeten laten, maar zonder inspraak. Voor de Europese Unie biedt de Brexit eigenlijk ook veel mogelijkheden om nu eens echt uit de institutionele crisis te geraken waar ze nu al een aantal jaar in verzeild is geraakt. Het VK heeft immers altijd aan de Europese kar gehangen. De Britten participeerden op tal van domeinen juist om het continent niet te machtig te maken, om Europa verdeeld te houden. Zonder het VK kan de Unie eindelijk verdiepen. (shrink)